Castaña, castaña
do chan se apaña,
metida no ourizo
non é unha patraña!.
Magosto, magosto,
non vaias co posto,
leva castañas
alegra ese corpo.
Coidado cos dedos
pódeste picar,
o castiñeiro protexe
o seu froito vital.
Apañando con tino,
metendo nun cesto,
deixando secar
a castaña ao soleiro.
Despois de ben secas
metemos o dente,
poñémolas ao lume
para que estean ben quentes.
Tan só nun tempiño
están preparadas,
comemos castañas
castañas asadas!.
Tamén é costume
furar a tixola,
para asar as castañas
a tixola mola!.
Recitado da letra:
1ª estrofa: 1º EP
2ª estrofa: 4º, 5º e 6º EI
3ª estrofa: 2º EP
4ª estrofa: 3º EP
5ª estrofa: 4º EP
6ª estrofa: 5º EP
7ª estrofa: 6º EP
