Que é o K-pop?
K-pop (tamén chamado pop coreano) é un estilo de música orixinaria de Corea do Sur que xurde a comezo dos anos 90 e que ten como peculiaridade que está conformado por distintos estilos musicais como por exemplo o rock, o jazz, o hip-hop, o reggae, o country e a música clásica. A K é de Corea (Korea) e pop de "música popular".
Actualmente, moitas das actividades físicas practicadas pola gran parte da poboación acompáñanse de música. A gran maioría das actividades dirixidas dos centros polideportivos teñen un tema musical de fondo. É moi habitual a imaxe dun corredor ou corredora urbanos con auriculares escoitando música mentres adestra, e moitos deportistas homes e mulleres de elite afirman «sentirse mellor preparadas e preparados» para afrontar unha competición se previamente se motivan coa súa música favorita.
Sabemos que, hoxe en día, debemos seleccionar ben a música que escoitamos de maneira particular, música de calidade, ben creada e con rigor musical mais, ás veces non é doado pola cantidade de tipos de "músicas" que nos chega cada día a través dos medios de comunicación. Dentro da música comercial, existen grupos que sonan ben, a música é sinxela pero feita correctamente e o máis importante no caso deste tipo de música, é que transmiten mensaxes positivas coas letras escollidas.
OS SIGNOS DE PROLONGACIÓN
Lectura con ligaduras de unión
Lectura con punto
Lectura con punto e caldeirón
CANTAMOS CANCIÓNS POPULARES GALEGAS
Se chove- Treixadura
Aí vén o vento do mare,
aí vén o vento mareiro,
aí vén o meu queridiño
vestido de mariñeiro.
Se chove, deixa chovere,
se orballa, deixa orballare,
por máis que chove e vente
de non me hei de apartare.
Pasei pola ponte abaixo,
vin saltar unha sardiña,
mariñeiros, ide ao mare
e botádelle a traíña!
Se chove, deixa chovere, ...
Indo polo mar abaixo
perdín a miña navalla,
rema mariñeiro, rema,
que alá no mar me quedaba.
Se chove, deixa chovere, ...
O que navega de noite
ha tropezar nos penedos,
eu que ando polo día
tropezo nos teus enredos.
O aradiño- Fuxan os ventos
Labrado da miña mau
Fixen coa miña navalla
Un aradiño de pau.
Un aradiño de pau. (Bis)
Leva timón e chavella
E unha rella furadora
Feita cunha lata vella.
Feita cunha lata vella. (Bis)
Ten orelleira, rabela
Tan luída e rematada
Que namora mirar pra ela.
Que namora mirar pra ela. (Bis)
O meu arado e tan feito
Que pode incluso esfender
Labradíos a barbeito
Labradíos a barbeito. (Bis)
Teño xa que darlle éstreno
Ó meu arado arador,
Ó meu arado pequeno
Ó meu arado pequeno. (Bis)
E non sei ónde hei de ir
Buscar os bois que preciso,
Buscar os bois pra xunguir,
Buscar os bois pra xunguir. (Bis)
Labrado da miña mau
Fixen coa miña navalla
Un aradiño de pau.
Un aradiño de pau. (Bis)
Un aradiño de pau. (Bis 3)
OS INSTRUMENTOS DE CORDA. Clasificación.
Os instrumentos musicais clasifícanse tradicionalmente segundo a maneira de producir o son.
Os instrumentos de corda poden ser de corda fretada (frétanse as cordas cun arco), de corda pulsada (púlsanse as cordas cun dedo ou cunha púa), ou de corda percutida (percútense as cordas golpeando cos dedos).
Escóitaos e obsérvaos:
Corda fretada
Corda pulsada
Corda percutida
Recoñeces o instrumento polo seu son? Inténtao.
Zanfona
Lembra:
A NOTA RE AGUDA (re´)
A nota re´ atópase na cuarta liña do pentagrama. Obsérvaa e practícaa nas seguintes lecturas:
Lecturas con puntos e caldeirón
LAS VOCES EN EL CANTO
UNÍSONO E CANON
As persoas que cantan ao mesmo tempo a mesma melodía dunha canción están cantando ao unísono. Fanno todos e todas xuntas como se fosen unha soa persoa pero o son é máis grandioso por tratarse dun conxunto de persoas. Mira un exemplo:
As persoas que cantan a mesma melodía pero en momentos diferentes están cantando en canon; é dicir, unha ou varias persoas comezan a cantar e sen que paren de cantar comeza a cantar outra persoa ou grupo de persoas. Cada un debe saber moi ben o que ten que cantar e intentar non perdese mentres o outro grupo está facendo o seu momento da melodía. O que comeza de primeiro acaba de primeiro e así os demais, rematando no mesmo orde no que comezan. Fíxate:
Lembra que sempre que se cante o mesmo e á mesma vez, faise ao unísono e que sempre que se cante o mesmo en momentos diferentes, faise en canon.
Práctica de lectura con corchea e silencio de corchea
O TEMPO
O tempo é o grao de velocidade con que se interpreta unha obra musical. Indícase ao comezo do pentagrama con frecuencia mediante termos italianos.
Sarasponda (canción)
Sarasponda, sarasponda, sarasponda ret set set
Sarasponda, sarasponda, sarasponda ret set set
Ah door ray-oh, ah door ray boom day-oh
Ah door ray boom day ret set set
Ah say pa say oh
Practica como fixemos na clase. Aquí tes un exemplo:
Práctica melódica Contaminación acústica Alteracións
A nota re aguda A ligadura de unión A profesión de luthier
A música nos A música jazz Teatro musical
medios de comunicación
Fin de curso
A TOCAR O COMPÁS DE 6/8 A DANZA CLÁSICA
A DANZA CONTEMPORÁNEA MÚSICAS DE EUROPA O BAILE MODERNO
FIN DE CURSO
Respiración
Posturas 2:
Posturas 3:
LA PRIMAVERA-Antonio Vivaldi
A CLASIFICACIÓN DOS INSTRUMENTOS
Os instrumentos musicais clasifícanse segundo a maneira en que producen o son. Se un instrumento musical produce son a partir de cordas, ese instrumento é de corda. Se para facer son cun instrumento precisamos soplar nel, ese instrumento é de vento. E se para producir son golpeamos ou axitamos un instrumento, é un instrumento de percusión.
Os instrumentos de corda
Por que o piano é un instrumento de corda percutida?. Onde están as cordas?. Fíxate para velas.
A DANZA DOS MIRLITÓNS
CANTAMOS CANCIÓNS POPULARES GALEGAS
O GALOPÍN
CATRO VELLOS MARIÑEIROS
COMPOSITORES
Antonio Vivaldi naceu na cidade de Venecia, en Italia. Foi violinista profesional e tamén director musical. Escribiu máis de 800 obras, entre elas "Las cuatro estaciones" cunha música á primavera, outra ao verán, outra ao outono e outra ao inverno.
Amadeus Mozart, como vimos no conto na clase, pasaba moitas tardes escoitando como a súa irmá Nannerl tocaba o piano e quixo aprender a tocalo el tamén. Amadeus aprendeu a tocar o piano aos tres anos, e aos cinco anos xa daba concertos. Amadeus non foi á escola. O seu pai Leopold era músico e profesor e ensináballe Música, Matemáticas e idiomas. Leopold decidiu que os seus fillos, Nannerl e Amadeus debían dar concertos polo mundo. Amadeus compuxo música para tocar e música para cantar. Unha obra moi coñecida para cantar é "La flauta mágica" e unha obra moi coñecida para tocar é "Alla turca"-Marcha turca.
Ludwig Van Beethoven tamén aprendeu piano co seu pai, que era músico, e máis tarde con outros mestres de Música. Traballou como pianista. Aos 26 anos comezou a quedarse bastante xordo e pouco a pouco quedou sen poder oír nada. Aínda así seguía facendo música. Como a facía sen oír?. Pois a partir das vibracións do son, ese tipo de temblores que podemos notar a través do tacto cando a música está sonando. Unha das obras máis coñecidas de Beethoven é "Para Elisa", adicada a unha muller que se chamaba así.
Camille Saent-Saëns aprendeu música coa súa nai e coa súa tía, e tamén aprendeu a tocar moi cedo o piano. Compuxo moitas obras, unha delas é "El carnaval de los animales", con varias pezas musicais que representan os movementos e sons de varios animais como por exemplo, "La marcha del león".
Lectura 3
Lectura 4
Lectura 5
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
APÚNTATE A TOCAR UN INSTRUMENTO
Entradas máis lidas
Traducir este blog
